بسم الله الرحمن الرحیم

قبلا گفتیم اگر خود را بشناسی ؛ پروردگار و ربّ خود را خواهی شناخت ، ربّ یعنی پرورش دهنده . یعنی درون تو را یا امام نار می پروراند یا امام نور . ما به هر سو که حرکت کنیم ، خداوند مهربان با اسم ربّش ما را در همان سمت و

سو هدایت می کند و می برد . اگر تو با اختیار خودت به سوی نار و آتش بروی ؛ امام نار تو را در جهت آتش و عذاب می پروراند ، اما اگر به اختیار خودت راه راست را انتخاب کردی و و به طرف بهشت حرکت کنی ؛ امام نور در همان

راه تو را هدایت می کند و می پروراند. پس مهم تو هستی که کدام مسیر را انتخاب کنی. خداوند انتخاب را به عهده ی ما قرار داده و ما اختیار داریم که در تحت فرمان الهی حرکت کنیم یا در تحت فرمان شیطان ؟!

 اگر تو به فرمان الهی و آنچه خدا بر تو واجب کرده ، عمل کنی و به اختیار خودت به سوی هدایت اولیه حرکت کنی ؛ بله هدایت ثانویه هم شامل حال تو می شود و تو را از جایی که گمان نداری هدایت می کند و

جلو می برد . امااگر حماقت کردی و به اختیار خودت فرمان الهی و آنچه بر تو واجب کرده را کنار زدی ؛ نه تنها در هدایت اولیه قرار نمی گیری ، بلکه هدایت ثانویه هم شامل حال تو نمی شود و او تو را ضالّ و گمراه به حال خود

رها می کند تا این چند صباح عمر را که به قول خودت خواستی در کیف و لذت بگذرانی ؛ بگذرد و بعد از زمانی نه چندان دور وقتی در عالم اخری ، بیدار شدی ، خودت می بینی که با یک لذت زود گذر دنیا چه لذتهای ابدی را که از دست داده ای  و...........آنجاست که خواهی گفت : " خودم کردم که ...."

بسم الله الرحمن الرحیم

فرض کن تو امروز باید حاضر می شدی  در یک صحنه ی تأتر که نقش اصلی را داشتی اما فراموش کنی و نروی . یا حضور در یک جلسه ی سخنرانی بسیار مهمی را فراموش کنی و یا

در اثر بیماری ، آمپولی را که باید حتما در وقتش  تزریق می کردی را فراموش کنی که این فراموشی ممکن است منجر به مرگ شود . می بینی که هر چه اهمیت  و ارزش یک کار بالاتر

می رود ،  تاوان وجریمه ی فراموشی آن را باید سنگین تر بپردازی .

امروز اگر در یک محاسبه بخواهیم بدبختی بشر را بررسی کنیم ، می رسیم به غفلت و فرامو شی خود . تمام بلاهایی که امروز بشر به سرش آمده بر اثر این خود فراموشی است . قبلا   

 اشاره کردیم به اینکه ما دو خود داریم : یک خود عالی که روح است و نیازهای روحانی ما   و یک خود دانی که جسم است و خوا سته ها و نیاز های جسمانی . نیاز و غذای هر کدام از این

 خودها را اگر برآورده نکنی ، به صورت خودکار به سمت غذای کاذب می دود . خودت هم بارها این را  تجربه کردی که  اگر در هنگام گرسنگی به جسمت  غذای سالم ندهی ، او برای

رفع گرسنگی با چیپس و فست فود و غیره وذلک .. خود را سیر می کند . وبه همین ترتیب روح هم اگر از غذای خود که معقولات است و معارف و قران و نماز و ... غیره ، دور بماند ، حیاتش به

خطر می افتد . متأسفانه اکثریت ما در این خود مشغولیم و از آن خود غافلیم !  و در این خود فراموشی و غفلت بسر می بریم و خود را در نمی یابیم  چون آن را جستجو نمی کنیم . حال اگر

این خود فراموشی ادامه پیدا کند و ما همچنان در این خود فراموشی به آخر راه برسیم و سرمایه ی عمرمان تمام شود و خود را نیابیم  و دار فانی را وداع کنیم ، در ازای این غفلت وفراموشی

  شما بفرمائید چه تاوان سنگینی  باید پس پدهیم؟؟ ! .